Na inicijativu Jovana Divilda, apotekara i upravitelja lova u Kaću, i Jovana Lakića, zamenika gradskog načelnika i predsednika novosadskog Lovačkog društva, nakon nekoliko prethodnih pripremnih konferencija, 10. decembra 1922. godine u Novom Sadu, u hotelu Kraljica Marija , osnovan je Savez lovačkih društava za Vojvodinu. Kongresu su prisustvovali predstavnici lovačkih društava iz Bačke, Banata, Baranje i Srema. Za prvog predsednika izabran je Jovan Lakić, a Joca Divild za prvog sekretara.
Sa prvog kongresa lovaca Vojvodine potekao jepred log da se u Beogradu organizuje jedan Središnji savez za Kraljevinu, koji je uskoro i realizovan. U Beogradu je 1. juna 1924. godine održana Konferencija lovačkih udruženja Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca, koja je izabrala svoju Središnju upravu.
Sa promenom naziva države preimenovan je u Lovački savez Jugoslavije. Zatim je Lovački savez Jugoslavije bio jedan od osnivača Međunarodnog lovačkog saveta – CIC-a, čija je osnivačka skupština održana u Parizu 7. novembra 1931. godine, a poslednja u Beogradu 2007. godine.
Na prvoj sednici upravnog odbora Saveza lovačkih društava Vojvodine donete su daleksežne odluke – do danas aktelne, o pokretanju Lovačkog glasnika , koji je izlazio svakih petnaest dana, o zabrani lova na jarebice i fazane i inicijativa za izradu Pravila Saveza lovačkih društava za Vojvodinu. Pravila su odobrena od strane Ministarstva šuma i rudnika 23. decembra 1923. godine. U prvim Pravilima je zapisano da je cilj organizovanja lovaca Vojvodine: postizanje racionalnog lova, vaspitanja lovaca stručnim savetima, gajenje i umnožavanje korisne, a tamanjenje štetne divljači, priređivanje raznih utakmica, gađanje …
Krenulo se sa 38 organizacija sa 400 članova, da bi već 1925. godine bilo 199 saveznih lovačkih društava sa 3.257 članova. Društva učlanjena u Savez imala su ukupno 2.757.273 hektara lovišta, odnosno 11% površine cele Kraljevine.
Na svojoj 13. Skupštini Savez lovačkih društva za Vojvodinu je, 22. septembra 1935. godine, shodno novoj organizaciji države preimenovan u Savez lovačkog udruženja za Dunavsku banovinu. Tada je Savez imao 300 lovačkih društva sa oko 4860 članova, da bi 1937. godine imao 402 udruženja sa 7145 članova. Te godine na Skupštini Saveza doneta je rezolucija protiv beskrupulozne kampanje da se zec proglasi štetočinom i time nastane njegovo istrebljenje.
Tokom Drugog svetskog rata lovačka društva su praktično prestala sa radom, kao i Savez u periodu od 1941 do 1945. godine. Velik broj lovaca izgubio je glavu samo zato što su imali lovačku pušku, a mnogi su sa ovim oružjem otišli da brane domovinu
Posle rata, rad saveza je obnovljen avgusta 1945. godine. Nova pravila utvrđena su januara1946. godine, a prva skupština Saveza lovačkih društava za Vojvodinu održana je 16. juna 1946. godine. Još uvek je važio Zakon o lovu iz 1931. godine. Već 1947. godine osetno je porastao broj društva i lovaca, kada je bilo 337 društava i 11.456 članova. Broj lovaca je stalno rastao, tako da ih je 1960. bilo preko 13.000, blizu 20.000, 1982. precizno 26.271, a krajem 1988. rekordnih 31.698. Opšta društvena i ekonomska kriza i ratovi na ovim prostorima krajem prošlog veka odrazili su se i na pad članstva u lovačkoj organizaciji, koji je početkom novog milenijuma zaustavljen, do današnjih 24.600 lovaca u Vojvodini.
Zanimljivo je da se dostignuti broj od 402 lovačkih društava u Vojvodini 1937. godine održao do danas, ali je zato broj članova porastao 3,5 puta. Od 467 naselja, koliko ima u Vojvodini, u 402 egzistira lovačko društvo, odnosno u 86% vojvođanskih naselja.
Razumljivo je da je tokom bogate istorije razvoja lovstva u Vojvodini i organizovanog delovanja Saveza najveća pažnja posvećivana zaštiti i uzgoju divljači.
UPRAVNI ODBOR „SAVEZA LOVAČKIH DRUŠTAVA ZA VOJVODINU“
U NOVOM SADU 29. OKTOBRA 1924. GOD
Na prvoj sednici Upravnog odbora Saveza lovačkih društava za Vojvodinu 22.12.1922. godine, doneta je odluka o zabrani lova na jarebice i fazane jer su zbog jake zime i male brojnosti bili ugroženi. Slične odluke donošene su bez dvoumljenja kad god je određena vrsta divljači bila ugrožena.
Zakonom o unapređenju voćarstva i vinogradarstva Kraljevine Jugoslavije iz 1935. godine zec se imao smatrati kao jedna od najopasnijih štetočina i da ga je trebalo istrebiti. Lovci su na svojoj skupštini doneli rezoluciju protiv takvog rešenja i uspeli da to spreče.
Od prvih dana do danas Lovački savez je organizovao mnoge akcije na zaštiti divljači, izgradnji remiza, zimskoj ishrani, podizanju lovnih objekata i čišćenju lovišta, posebno u sprečavanju krivolova.
Sa druge strane, već 1927. godine u svim vojvođanskim opštinama istovremeno je otpočela akcija gajenja fazana, koja je dala veoma dobre rezultate.
Od tada nicale su fazanerije redom, kod Bača, Karađorđevo, Dobanovački zabran, u Bagremari kod Bačke Palanke, Savinom Selu, Irigu, Pećincima, Senti, Kovačici, Zmajevu, Subotičkoj i Deliblatkoj peščari, Vladimircima, Plandištu, Uzdinu, Bečeju, Padeju, Adaševcima, Kaću, Apatinu. Danas je Fazanerija Lovotursa Ristovača kapaciteta preko 300.000 fazančića jedna od najvećih u Evropi.
Pored fazana gajene su i jarebice i divlje patke. Vođenaje akcija za naseljavanje novih vrsta divljači, jelena lopatara, zatim aksisa i virdžinijskog jelena, zubra, muflona. Bilo je, doduše neuspelog, pokušaja naseljavanja američke divlje ćurke, čukora, divlje morke i drugih vrsta. Pored toga, rađeno je i preseljavanje domaćih vrsta; tako je od 1968-1971. godine preseljeno preko 1000 zečeva, zatim jelena, srna, divljih svinja, poljske jarebice i drugih.
USPEŠAN KRAJ LOVA 1927.
Sve je to rađeno na stručnoj i naučnoj osnovi, čemu se u Savezu posvećivala posebna pažnja. Do 1960. godine delovao je Institut za naučna istraživanja u lovstvu. Biserno ostrvo je određeno kao lovište u te svrhe. Od 1960. godine radila je Stanica za uzgoj i zdravstvenu zaštitu divljači, koja je prerasla u Laboratoriju za lovstvo pri Poljoprivrednom fakultetu u Novom Sadu. U Lovačkom savezu Vojvodine postoji bogata bibliografija – preko sto naučnoistraživačkih radova, uglednih naučnih i stručnih radnika u lovstvu.
Lova nema bez dobrog lovačkog psa. Od 1925. godine do danas kinologija lovačkih pasa je u stalnom usponu. Prva izložba lovačkih pasa održana je 24. avgusta 1925. godine. U Novom Sadu je 19. februara 1950. godine osnovana Podružnica Kinološkog udruženja Srbije, a od 1954. godine deluje samostalno Kinološki savez Vojvodine. Svake godine organizuju se ispiti i utakmice lovačkih pasa. Tradicionalni je Vojvođanski kinološki kup.
IZLOŽBA LOVAČKIH PASA U SUBOTICI 24. AVGUSTA 1925.
Godine 1938. pri Savezu je osnovana i Ornitološka sekcija, sa zadatkom da prikuplja podatake, upoznaje, prati, prstenuje i proučava ptice. Još 1937. godine rešavan je problem imena ptica u lovačkoj komunikaciji, a izdata je brošura Popis ptica .
Lovni turizam je ne samo značajna aktivnost lovaca i lovačkih organizacija nego i uspešna privredna delatnost, u Vojvodini posebno razvijena. Poslednjih nekoliko godina polako se kreće ka nivou iz devedesetih godina prošlog veka.
Ne samo lov, i lovno streljaštvo u okviru lovačke organizacije Vojvodine je sa od samog osnivanja postizalo posebne rezultate. Iz lovačkih streljačkih sekcija izrasli su mnogi streljački klubovi na leteće mete, a lovci strelci su uvek bili državni prvaci u disciplini trap i skit, kao i na međunarodnim takmičenjima i olimpijskim igrama.
Da bi Savez svome članstvu stvorio što bolje uslove za bavljenje lovom, 1937. godine inicirano je osnivanje Lovačke zadruge, da bi 1939. godine za to bio oformljen specijalni odbor, koji je izradio i Pravila, ali je aktivnost prekinuo rat. Inicijativa je obnovljena 1946. godine, a Osnivačka skupština Lovačke zadruge Vojvodine održana je tek 29. juna 1955. godine. Zadruga je objedinjavala prodaju oružja, municije i opreme, uzgoj divljači, posebno fazanske, izvoz divljači i koža, lovni turizam i druge delatnosti. Lovačka zadruga Vojvodina je 1978. godine prerasla u privrednu organizaciju Lovoturs .
Lovački savez je kao jedna od najorganizovanijih nevladinih organizacija, od osnivanja imao šta da pokaže ne samo svom članstvu nego i široj javnosti. Tako je u okviru Velikog vašara i poljoprivredne izložbe, avgusta 1925. godine, održana i lovačka izložba. Naročito je bila zapažena velika lovačka izložba u okviru Međunarodnog sajma stoke u Novom Sadu 1937. godine.
Od 1967. godine redovno se održavaju lovačke izložbe na Novosadskom sajmu u okviru sajma LORIST.
IZLOŽBA LOVAČKIH TROFEJA NA SAJMU 1967.
Prvi lovački muzej osnovan je 1950. godine u okviru Zoološkog vrta na Paliću. Takođe, informisanju članstva posvećivana je izuzetna pažnja. Na prvoj sednici Upravnog odbora, 15. decembra 1922. godine, pokrenut je Lovački glasnik , čiji je prvi urednik bio Joca Divild, a izlazio je do Drugog svetskog rata.
Posle rata, od 1946. do 1962. godine izlazio je Vojvođanski lovac , mesečno pa dvomesečno, da bi od 1962. godine izlazile kao Lovačke novine , danas glasilo Lovačkog saveza Srbije, sa Lovačkim savezom Vojvodine i Kosova i Metohije.
Rekordni tiraž ostvaren je novembra 1977. godine sa 108.000 primeraka. Danas još izlaze lovački časopisi Trag i Lorist .
Vojvođanski lovci se ponose svojom organizaciojom, ali i svojim lovačkim domom koji su sami izgradili u Novom Sadu, u Ulici Jovana Đorđevića 4. Ideja je razmatrana još 1929. godine, a Odluku o izgradnji doneo je Upravni odbor Saveza lovačkih društava Vojvodine 29. jula 1931. godine. Za izgradnju je osnovan poseban fond u koji su svoje priloge doznačavala sva lovačka društva i svi lovci tog vremena. Kad je prikupljeno dovoljno sredstava za početak gradnje, osnovan je Građevinski odbor. Dom je projektovao arhitekta Lazar Dunđerski. Temelji doma osveštani su 25. juna 1939. godine, a dom je završen 25. avgusta 1940. godine.
Za završetak ovog velelepenog zdanja Savez je morao da uzme i bankarski kredit. Izgradnja lovačkog doma, sa suterenom i tri sprata, bio je smeo poduhvat tadašnjih lovaca, od istorijskog značaja. Dom je imao hladnjaču, puškarsku radnju, prodavnicu oružja i opreme, kancelarije i dvorane i pet stanova za izdavanje. Deo prostora Doma je izgubljen u vidu stanova u društvenoj svojini, ali je još uvek ostao na ponos svih lovaca Vojvodine i kao sedište Lovačkog saveza Vojvodine.
Od svog osnivanja do danas Lovački svaez Vojvodine je u sastavu Lovačkog saveza Srbije, najorganizovanije nevladine organizacije u zemlji, složne porodice koja okuplja 96.000 lovaca i 227 lovačkih udruženja.
Nova istraživanja pomeraju datume osnivanja lovačkih duruštava u Vojvodini. Među najstarije spadaju lovačka društva iz Petrovaradina, Sremskih Karlovaca i Bele Crkve, osnovana 1873. godine, zatim iz Novog Sada 1884., a preko sto godina imaju društva iz Ostojićeva, Pančeva, Bečeja, Sombora, Kanjiže, Crepaje, Vršca, Omoljice, Šida, Kovačice, Pećinaca, Dolova i Kisača. Savez lovačkih društva Vojvodine, je 10. decembra 1922. godine osnovalo 38 društva sa područja Bačke, Banata, Baranje i Srema, a osnivačima se mogu smatrati i sva društva koja su regulisala takozvanu kongresnu članarinu. Taj datum se obeležava kao Dan Lovačkog saveza Vojvodine.
DOM SAVEZA LOVAČKIH UDRUŽENJA U NOVOM SADU 1940. GODINE
PRVI UPRAVNI ODBOR
SAVEZA LOVAČKIH DRUŠTAVA VOJVODINE
Jovan Lakić zamenik gradonačelnika Novog Sada,
PRVI POTPREDSEDNIK:
Dr Miloš Vlahović sudija iz Starog Bečeja,
DRUGI POTPREDSEDNIK:
Stevan Pesirac ekonom iz Kaća,
PRVI SEKREATAR:
Mr Joca Divild apotekar iz Kaća,
DRUGI SEKREATAR:
Milorad Vučetić sudija-činovnik iz Titela,
BLAGAJNIK:
Ivan Polit trgovac iz Novog Sada,
ODBORNICI:
Jovan Hegedić učitelj iz Petrovaradina
Pera Rihter iz Novog Sada
Vladimir Karapanžić komesar policije iz Žablja
Luka Majinski iz Kikinde
Milan Povrić iz Ečke
Dr Milan Zako advokat iz Pančeva
Laza Vezenković iz Vršca
Jovan Bosnić rezervni major iz Vinkovaca
Upravni odbor je izabran na Prvom Kongresu Saveza lovačkih društva za Vojvodinu, održanom 10. Decembra 1922. godine u Novom Sadu, u hotelu Kraljica Marija . Savez su u vreme osnivanja činila društva koja su mu dobrovoljno pristupila sa područja županija Bačka, Banat, Baranja i Srem.
LOVAČKA DRUŠTVA – ČLANICE SAVEZA LOVAČKIH DRUŠTAVA VOJVODINE U VREME OSNIVANJA
- APATIN 41
- STARI BEČEJ I društvo 32
- STARI BEČEJ II društvo 4
- BAČ 8
- BARANDA 29
- BAJMOK 38
- BOGOJEVO 16
- BEODRA 26
- BATINA 67
- VRŠAC 41
- GORNJI KOVILJ 16
- GUDURICA 16
- GOSPOĐINCI 19
- DEBELJAČA 16
- ERNESTINOVAC 13
- MALI IĐOŠ 32
- IDVOR 16
- JARAK 9
- KOVAČICA 22
- KULA 36
- VELIKA KIKINDA 80
- KISAČ 6
- STARA KANJIŽA 10
- KAĆ 25
- MOKRIN 36
- MOŠORIN 7
- MARTONOŠ 9
- NADALJ 21
- NOVI SAD 98
- OSTRVO 15
- OPOVO 32
- PAŠIĆEVO 30
- PADINA 23
- PANČEVO 57
- PARAGE 8
- STARA PALANKA 15
- SVILOJEVO 10
- SAKULE 32
- SEKIĆ 26
- SENTA I društvo 28
- SENTA IIdruštvo 17
- SUBOTICA 26
- TEMERIN 17
- ČENTA 31
- ČANTAVIR 12
- CRVENKA 25
- CREPAJA 35
- JARKOVAC 30
NAPOMENA: U prvom broju Lovačkog glasnika, odakle su svi ovi podaci, navedeno je da su osnivačkom kongresu prisustvovali predstavnici iz 38 lovačkih društava, ali nije navedeno iz kojih. Daljim istraživanjem nije moguće precizno utvrditi kojih je to 38 društava. Prvi precizan podatak je naveden o plaćenoj takozvanoj kongresnoj članarini za 1923/24. godinu, te se navedena društva mogu smatrati osnivačima Saveza.